فراخوان به همکاران و چند نکته درباره برنامه های لازم برای اجرا کردن در هفت تپه

همکاران عزیز! به مقطع مهمی رسیده ایم و لازم است هشیارانه و متحدانه عمل کنیم. در باره برنامه ما برای خلع ید از بخش خصوصی و برنامه های بعد از ان و اینکه برای این اهداف چه باید بکنیم نکاتی را با شما در میان می گذاریم.

ما خواهان خلع ید از این بخش خصوصی فاسد و غارتگر هستیم. ما با سیاست خصوصی سازی در هر شکلش مخالفیم به نظر ما هرگونه بخش خصوصی و نه فقط اسدبیگی های اختلاسگر و غارتگر، معنیش بدبختی و خانه خرابی برای کارگران است.

یک عده از عوامل کارفرما و یک عده دولتی ها و اقتصاد دان! های وابسته به انها میگویند روند خصوصی سازی درست نبوده و باید تصحیح شود! این دروغ است. خصوصی سازی، خوب و بد ندارد. اهلیت دار و بی اهلیت ندارد. برخلاف گفته آن دانشجوی عدالت خواه که در تجمع تهران سخنرانی کرد و گفت خصوصی سازی حتی در انگلیس که مهد خصوصی سازی بوده با حساب کتاب بوده و همه چیز را خصوصی نکردن و با تنفس و حساب کتاب خصوصی کردن. ایشان طوری میگفت که انگار فقط مشکل این است که یا الان باید خصوصی سازی شود یا فردا و گویا اگر زمان بندی ان "درست" باشد مشکل حل است. باید به این تیپ افکار گفت که این یک تحریف آشکار است. خصوصی سازی حتی در همان کشورهای غربی هم فاجعه مطلق بوده است. باعث شکاف طبقاتی بیشتر و مصیبت و فقر و عدم امنیت شغلی و اخراج شده است. تنها سودش به جیب سرمایه داری میرود.

بنابراین نه تنها در ایران بلکه در سراسر جهان خصوصی سازی یکی از ابزارهای خاص سرمایه داری برای کسب سود و منافع بیشتر بوده و هست.

ما خواهان رفتن این بخش خصوصی هستیم و هیچگونه بخش خصوصی دیگری را قبول نداریم. وقتی میگوییم خواهان دولتی شدن یا کلا واگذاری شرکت به کارگران هستیم معنیش این است که در هیچ شکلی خصوصی و نیمه خصوصی و ارگان نیمه خصوصی و سپاه و بسیج و بنیاد مستضعفین و فرمان امام و بنیاد پانزده خرداد و کمیته امداد و ... هیچ چیز دیگر را قبول نمیکنیم.

همکاران گرامی!

وقتی میگوییم خواهان دولتی شدن شرکت هستیم یعنی آخر خطی که میخواهیم همین است؟ نه. واقعیت این است که با دولتی شدن یک قدم جلو میرویم. حمله به معیشت کارگری و امنیت شغلی به درجاتی کمتر میشود. اگر مدیری دولتی اختلاس کرد آن مدیر شخصا بدهکار میشود و دولت مجبور است بدهی خودش به خودش بابت اختلاس را جبران کند و شرکت هفت تپه بدهکار نمیشود که بخواهند از گرده کارگران هفت تپه بیرون بکشند. مثل مدیران بانکی که اختلاس کردند و به کانادا رفتند کل بانک دولتی بدهکار شد اما از پول حساب های مردم برداشت نکردند که این اختلاس را جبران کنند. وقتی شرکت دولتی باشد اختلاس ها که تبدیل به روند عادی در مملکت ما شده فشارش را مستقیم به کارگر هفت تپه نمی آورد. اما الان صاحب شرکت بخش خصوصی است و همین بخش اختلاس کرده و شرکت را بدهکار کرده.

وقتی میگوییم شرکت دولتی بشود دیگر اجازه تغییر کاربری نخواهیم داد اما الان حتی مقامات دولتی میگویند آقا ایشان خریده و مالکیت خصوصی مقدس است و هر کاری میتواند بکند. هر چی داد میزنیم این شرط واگذاری نبود به گوش کسی نمیرود چون با اون همدست هستند و دلار گرفته اند. اما وقتی شرکت دولتی باشد هر غلطی بکند خود دولت را بدهکار میکند و نهایتا این است که مدیری را خلع میکنند و دیگری باید بیاید اما فساد آن مدیر به گردن شرکت نمی افند.

وقتی میگوییم شرکت باید دولتی بشود منظورمان نیست که این ایده آل ماست. اصلا. ما میدانیم با لغو خصوصی سازی و دولتی شدن یک قدم بسیار مهم و تاریخی به جلو میرویم اما برای اینکه بر سرنوشت خودمان مسلط باشیم اجازه نمیدهیم یک مدیر دولتی بیاید و هر کاری خواست بکند. ما خواهان نظارت کارگری هستیم. شورای مستقل کارگری هفت تپه را باید در تمامی شئون دخالت دهیم. همین الان نمایندگان ما دارند به صورت شورایی حرکت میکنند و ما پشتیبان آنها هستیم ولی ما باید حرکت جمعی و شورایی را تقویت کنیم. همین حالا نمایندگان ما را تحت فشار گذاشته اند. در سکوت خبری دارند آنها را اذیت میکنند و برایشان پرونده سازی میکنند. همه شان بسیج شده اند که کل حرکت ما را بزنند. اما ما حامی نمایندگان خود هستیم. ما باید شورای کارگری مستقل خودمان را ایجاد و تقویت کنیم. باید این شورا بر همه مراحل نظارت کند. شرکت باید دولتی شود و با نظارت کارگری اداره شود. شرکت باید با اداره شورایی و جمعی و خرد جمعی و نظر همه کارگران به پیش رود. در اینصورت است که شرکت شکوفا میشود و وضعیت معیشتی ما ده ها برابر الان بهتر خواهد شد. ما باید برای اینکه بر سرنوشت خودمان مسلط شویم آگاه باشیم و تلاش کنیم. قطعا برای بعد از خلع ید هم باید به دقت برنامه داشت که داریم.

اینکه عوامل کارفرما راه افتاده اند و میگویند خوب اسدبیگ رفت بعدش چه؟ بعدش نظارت خود ما که اجازه کج رفتن و تخلف ندهیم. منافع تمام همکاران حفظ شود.

ما هم میدانیم چرا باید خصوصی سازی برچیده شود و هم میدانیم بعد از خصوصی سازی چطور باید باشد.

همکاران عزیز!

شاهد بودید که به خاطر ما در تهران تجمعی حمایتی برگزار شد که خیلی ها حمایت کردند. الان ماجرای هفت تپه در سکوت نیست که بتوانند با مقداری دلار و سکه ساکتش کنند. الان شروع کردن باز هم مثل طراحی سوخته انگ امنیتی و نخ نما به همکاران ما میزنند. این روش ها جواب نمی دهد.

همکاران عزیز و هشیار در هفت تپه!

قبلا هم گفته بودیم به رای هیات داوری چشم داریم اما فقط چند درصد و نه با تمام چشم و دل! ما مثل همیشه به نیروی اتحاد خودمان چشم داریم. همیشه وقتی متحد بودیم و اعتراض کردیم باعث شدیم اختلاسگران دادگاهی شوند و مجلسی ها حرکاتی کنند و .... اینها به خاطر فشار اعتراضات خود ما بوده. اما میدانیم در کنار رصد کردن تحرکات برخی مسئولین روی نیروی اصلی پیش برنده یعنی اتحاد خودمان تمرکز و حساب کنیم.

همکاران عزیز!       

باید وارد حمایت عملی از فعالین مستقل کارگری شویم. مدیران اسدبیگی دارند آنها را به شدت آزار می دهند. باید همزمان معین کنیم که برای خلع ید از بخش خصوصی چه فشار و اعتراضی و اعتصابی را باید آغاز کنیم. باید برای زمانش توافق کنیم. راه حل یک قدم به پیش رفتن یعنی خلع ید از بخش خصوصی و دولتی شدن شرکت با نظارت شورای کارگری، فقط اعتراض متحدانه خودمان است و نه وعده های این یا آن مسئول.

لطفا این بحث را در روزهای آتی در بخش های مختلف انجام دهید تا برای اقدام عملی قدم برداریم.

جمعی از کارگران هفت تپه از بخش های مختلف - جمعه - ۵ دی ۱۳۹۹